Հարցազրույց Luxury ամսագրի վրացական համարի պատասխանատու-խմբագիր Ալեքս Միրզոյանի հետ

Քանի որ հարցազրույցը բավականին հետքրքիր ստացվեց, տեղադրում եմ առանց փոփոխության, իսկ հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ... 


Իմ զրուցակիցն է «Luxury» ամսագրի վրացական համարի պատասխանատու-խմբագիր Ալեքս Միրզոյանը:

―Ողջույն, Ալեքս: Շնորհակալ եմ հարցազրույցին մասնակցնելու համաձայնության համար: Գիտեմ, որ աշխատում ես «Luxury» ամսագրում: Մի փոքր կխնդրեի ներկայացնես ամսագիրը և հարց.  այսօր հայ հասարակությունում ընդունված է համարել, որ ամսագիրը միայն գեղեցկության սրահում սեղանիկին դնելու համար իր է: Ի՞նչ ես կարծում այդ առումով:

―Այսօր ամսագրեր Հայաստանում կան տարբեր հետաքրքրություններ ունեցող մարդկանց համար, այսինքն այնպես չէ, որ Հայաստանում ամսագրերը միայն բարձրաշխարհիկ մարդկանց համար են, այնպես որ ամեն մեկը կարող է գտնել իրեն հետաքրքրող ամսագիր: Մեր ամսագիրը փորձում է այդ ամենը համատեղել, այսինքն կան ռուբրիկաներ և արվեստի վերաբերյալ, և բարձրաշխարհիկ  կյանքի վերաբերյալ, հետաքրքիր ինտերվյուներ արվեստագետների հետ և այդ ամենը մենք փորձել են կոորդինացնել մեկտեղ: Բնականաբար կան օրենքներ, որ մեր ամսագրում գործում են: Կոնցեպցիա է ընտրված, որ ցածր որակի  հոդված, կամ ցածր որակի գովազդ մեր ամսագրում չի կարող հայտնվել, որովհետև պետք է համապատասխանի ստանդարտներին:

― Ըստ քեզ, արդի հայ գրականությունը արդյո՞ք ունի իր տեղն ու դիրքը համաշխարհային գրականությունում: Նկատի ունեմ ժամանակակից գրականությունը և հայ գրողներին, որքանո՞վ  է հաջողվել դառնալ համաշխարհային գրականության մի մաս:

―Ես կարծում եմ որ չունի որովհետեև ես անձամբ չեմ ճանաչում և ոչ մի հայ գրողի, ով միջազգային ասպարեզ է դուրս եկել: Նկատի ունեմ ժամանակակից գրողներին: Կարծում եմ այդ ամենը գալիս է նրանից, որ այն ոճը, որով գրում են արտասահմանում, չի համընկնում այն ոճի հետ, որով գրում են այստեղ:

―Փորձենք ասել կոնկրետ որո՞նք են այն խնդիրները, որոնք պատճառ են դառնում այդ ամենին: Ինչո՞ւ է այդ ոճն այդքան տարբեր:

―Կարծում եմ առաջնային խնդիրը հայկական մենթալիտետի խնդիրն է, և երկրորդը մենեջմենթի խնդիրն է, որը զրոյի վրա է: Ինչ գրական գործ էլ ստեղծվի, պետք է շատ լավ մենեջմենթ արվի, որպեսզի դառնա բեսթելլեր, որպեսզի կարդացվի հասարակության լայն շերտերի կողմից, ինչը Հայաստանում շատ դժվար է: Ինչպես նաև գրականությունը չի ֆինանսավորվում  դա էլ գիտենք մենք: Ես, իհարկե, հույս ունեմ, որ մեր հայ գրողներին կհաջողվի ամեն դեպքում դուրս գալ միջազգային ասպարեզ, բայց այդ ամենի համար երկար տարիներ են պետք, քանի որ երկար ժամանակահատված մեր գրականությունը մեռած վիճակում է եղել կապված լինելով սոցիալական վատ խնդիրների, պատերազմի և արվեստը չգնահատելու հետ: Հիմա կարծես այդ ամենը ուղղվում է և կան  լավ գրողներ, ովքեր փորձում են դուրս գալ միջազգային ասպարեզ, բայց դեռ իրենց մոտ չի ստացվում:

― Ի՞նչ ես կարծում,գրո՞ղը պետք է առաջ տանի գրականությունը, թե՞ ընթերցողի պարտադրանքով՝ ստեղծագործի այն, ինչ պահանջում է հասարակությունը:

― Պարտադրված տարբերակով գրողը չի գրի այն ինչ ինքն է ուզում: Այդպես ստեղծվում է հանրամատչելի արվեստ, որ հասանելի է բոլորին, այդպես գրվում է հեռուստաընկերության համար հեռուստասերիալի սցենար, որը սխալ է: Բայց այսօր ես գիտեմ որ Հայաստանում սիրում են սկանդալային պատմվածքներ, սկանդալային գրականություն և շատ հաճախ  մեր հայ գրողները նաև դրան էլ են անդրադառնում,որպեսզի ինչ որ տարբերակով նրանք կարողանան ցույց տան իրենց, ի հայտ գան: Մենք կարող ենք նկատել, որ գրականության ասպարեզի դեմքերի առաջին ստեղծագործությունները միշտ լինում են սկանդալային, այդպես փորձում են մտնել գրականության ասպարեզ: Իհարկե դա լավ տարբերակ է գրականության ասպարեզում հայտնի դառնալու համար, բայց բնականաբար եկար այդպես չես կարող մնալ և որոշ ժամանակ հետո սպառվում ես,  և գալիս է մի ժամանակ, որ ստիպված ես լինում քո միտքը, քո մտածելակերպը, քո հուզմունքները ցույց տաս: Բայց ամենամեծ խնդիրը նաև ընթերցողների պակասն է: Գրքերը մեծ դժվարությամբ են տպագրվում, այն բավականին թանկ է, իսկ գրողը չի կարող իր անձնական գրպանից այդ գումարը տրամադրել և այդ պատճառով եմ ասում, որ մեզ մոտ մենեջմենթ գրականության մեջ բացակայում է: Այսինքն, ոչ թե գրողը պետք է  փնտրի գումար գիրքը տպելու համար, այլ պետք է անի իմպրեսարիոն, իր մենեջերը, ով հովանավորների միջոցով, տարբեր մրցույթներում ներկայացնելու և շահելու դեպքում գումարը ճիշտ տնօրինելու աշխատանքները  պետք է կատարի:

―Շնորհակալություն հարցերին պատասխանելու համար:

―Շնորհակալ եմ նաև ես:

Հարցազրույցը վարեց  Արմեն Մխեյանը` http://ostarmenia.com/ կայքի համար:

 

«Եվրոպայի օրը» ծրագրից մեկ դրվագ. մշակույթը զարգանում է միջմշակութային երկխոսության միջոցով

Աղբյուրն` այստեղ...

  Մայիսի 25-ին Երևանում նշվեց «Եվրոպայի օրը»: Հյուսիսային պողոտայում ավելի քան 30 կազմակերպություններ այցելուներին էին ներկայացնում իրենց կազմակերպությունը և գործունեությունը: Առավել մարդաշատ էր «Միջմշակութային ուսումնասիությունների, ուսուցման և երկխոսության  միջազգային կենտրոն» հասարակական կազմակերպության տաղավարը: Այցելուների ուշադրությունը հատկապես գրավում էին երկու փոքրիկ ամանները: Կազմակերպության ներկայացուցիչը նշեց որ դանք բերվել են Նեպալից: Առաջին հայացքից գինու թաս հիշեցնող ամանների շուրջբոլորը գրություններ էին: Կազմակերպության ներկայացուցիչը բացատրեց,  որ դրանք օգտագործվում են մեդիտացիայի ժամանակ և ցույց տվեց ինչպես: Փայտիկը ամանի եզրերով անցնակացնելիս մի քանի պտույտից հետո բավականին հետաքրիր ձայն էր լսում: Ամանի կողքը գրված էին մանտրաներ: Ինձ բացատրեցին, որ մանտրաները մոգական ուժը տալիս են  հնչյուններին: Որքան երկար են փայտիկը շարժում այնքան ձայնը բարձրանում է, սակայն պետք է ոչ շատ դանդաղ և ոչ էլ շատ արագ շարժել: Թե ինչ նյութից են պատրաստված, դժվարացավ նշել, սակայն հավելեց, որ հավանաբար բրոնզից են:

  Այնուհետև ցուցադրվեցին տաղավարում տեղադրված Եգիպտոսից, Հնդկաստանից և այլ երկրներից բերված մշակութային տարրեր:

  Կազմակերպությունն արդեն տասը տարի է գործում է: Այն հարցին, թե որն է եղել կազմակերպության վերջին ծրագիրը, նշվեց CAUCULT ծրագիրը, որը տևական ծրագիր է, սկսվել է 2012թ-ին և կավարտվի 2014թ-ին: Հիմնական նպատակն է ձևավորել մշակութային քաղաքականություն: Ծրագրի շրջանակներում  նաև ունեցել են թրեյնինգներ, որի մասնակիցներից մեկն ինքն է եղել և երկու օր առաջ է վերադարձել Լիտվայից: Թրեյնինգների թեման միջմշակութային հաղորդակցությունն է եղել: Այնտեղ ծանոթացել են տվյալ երկրի մշակույթի և մշակութային քաղաքականության հետ: Հայաստանից  մասնակցել են ոչ միայն երևանցիները, այլև մարզերից ու տարբեր կազմակերպություններից: Հիմնական նպատակը սոցիալական խնդիրների լուծումն է մշակույթի միջոցով:

  ―Կազմակերպության ներկայացուցիչները մասնակցում են տարբեր էքսպեդիցիաների՝ սկսած Սիբիրից վերջացրած Տիբեթով: Այնտեղից բերում են տարբեր մշակութային տարրեր ու փորձում են ներկայացնել, քանի որ մշակույթը զարգանում է միջմշակութային երկխոսության միջոցով,― նշեց զրուցակիցը:

 Նյութը պատրաստեց Արմեն Մխեյանը http://ostarmenia.com կայքի համար:

Բացառիկ լուսանկարներ Մարս մոլորակի մակերևույթից

  Ամերիկյան մարսագնացի կողմից արված ավելի քան 900 պատկերները միակցվել են և արդյունքում կարելի է տեսնել Կարմիր մոլորակի համայնապատկերը: Համայնապատկերի կետայնությունն ավելի քան 1 մլրդ է, ինչը թույլ է տալիս լուսանկարները դիտել բարձր թույլատրելիությամբ: NASA -ի կայքում հայտնված լուսանկարները բավականին ուշագրավ են: Ես առանձնացրել եմ դրանցից մի քանիսը:

   Մարսի մակերևույթը անապատ է հիշեցնում, սակայն եթե ուշադիր դիտենք, ապա կարող ենք  նկատել հստակ ձև ունեցող քարեր, գուցե և առարկաներ: Բնական եղանակով նրանց առաջացումը կարելի է կասկածի տակ առնել միայն այն պատճառով, որ վերջիններս ունեն հստակ կառուցվածք, անգամ ապարների վրա կարելի է  նկատել հատուկ պատկերներ: Մի քանի լուսանկարնեում հստակ երևում է լույսն անդրադարձնող իրեր:  

  Մնացած եզրակացությունները թողնում եմ ձեզ: 

Հոգիներն ազատ շրջում են Հանրապետության հրապարակում

   Կխնդրեի ուշադիր նայել նկարի կենտրոնին և լույսի աղբյուրին... Չգիտեմ՝ լույսի խաբկանք է, թե հատուկ էֆեկտ, բայց հստակ կարելի է տեսնել կնոջ պատկեր: Լուսանկարն անելու պահին չեմ նկատել և միայն մեկ օր անց եմ տեսել պատկերը:

   Իրականում պարզվում է լազերային լույսի էֆեկտ է: Ջրի շիթերի շնորհիվ լազերից արձակված պատկերը «կենդանություն» է առնում և ոգիները պար են բռնում  ջրի շիթերի վրա:

   Լուսանկարն արվել է  հունիսի 13-ին, Հանրապետության հրապարակում: 

   Լուսանկարի հեղինակ՝ Արմեն Մխեյան