Չեմ ջնջում իմ անցյալից

Թողնում եմ մի աշխարհ, որտեղ դու ես.
Քեզնից մնացած մտքեր, հիշողություններ...
Հեռանում եմ` թողնելով անցյալում քեզ:
Եվ գուցե հիմա վերջին անգամ եմ ես
Քայլում փողոցում մեր անցյալի,
Որտեղ շատ երկար եմ քեզ սպասել,
Երազել, հուսացել, բայց ավա՜ղ հիմա
Հասկացել եմ` օտար եմ քեզ,
Օտար եմ դարձել, անծանոթ մեկը:
Զարմանալի է, որքան արագ կարող ես
Մոռանալ մեկին ու գտնել փոխարինող...
Հիմա եմ հասկանում միայն,
Որ սիրդտ միշտ էլ ուրիշինն է եղել,
Որ ինձ նվիրել ես լռությունդ թախծոտ,
Եվ հոգուդ աշնան անձրևի սառնությունը,
Իսկ ջերմությունը ուրիշի համար պահել.
Գրողը տանի, խենթի պես եմ քեզ սիրել:
Գո՞ւցե այդ պատճառով է սիրտս ցավում,
Չէ՞ որ ես անցյալս ջնջել քեզ պես
Չեմ կարող ու չեմ էլ ուզում:
Անցյալս ինձ համար շունչ ունի,
Իսկ դու քոնը հեշտությամբ ջնջեցիր,
Ու ինձ քո անցյալում սպանեցիր...
Սակայն իմացի՛ր, այժմ և հետո,
Դու էլ ինձ ես օտար լինելու,
Թեպետ քեզ չեմ ջնջում իմ անցյալից...

Արմեն Մխեյան

15.02.2014թ.