Մի կարճ ժամանակ է միայն անցել,
Բայց բոլորվին փոխվել է կյանքս:
Թվում է` ոչ հեռու անցյալը չի էլ եղել,
Բայց որքա՜ն հուշեր են մնացել,
Որ թանկ են այնքան...
Նայում եմ քեզ. հայացքդ նույնն է,
Ժպիտդ նույնն է, և դու նույնն ես,
Բայց հիմա դրանք ուրիշինն են.
Սերդ, հայացքդ արդեն ուրիշինն է...
Ուրիշինն են հիմա:
Ժպիտդ նույնն է, և դու նույնն ես,
Բայց հիմա դրանք ուրիշինն են.
Սերդ, հայացքդ արդեն ուրիշինն է...
Ուրիշինն են հիմա:
Կար ժամանակ, որ հայացքդ իմն էր,
Ժպիտդ իմն էր ու սերդ նույնպես,
Չի փոխվել հայացքդ, ժպիտդ,
Բայց դրանք հիմա ուրիշինն են,
Ուրիշինն ես դու հիմա...
Ժպիտդ իմն էր ու սերդ նույնպես,
Չի փոխվել հայացքդ, ժպիտդ,
Բայց դրանք հիմա ուրիշինն են,
Ուրիշինն ես դու հիմա...
Սերդ է փոխվել, սերդ այն անմար,
Որ մի գիշեր աստղերի լույսի տակ
Միայն ու միայն դու ինձ խոստացար:
Սերդ է փոխվել, սե՛րդ, որ հիմա
Ուրիշին է նվեր մատուցված...
Որ մի գիշեր աստղերի լույսի տակ
Միայն ու միայն դու ինձ խոստացար:
Սերդ է փոխվել, սե՛րդ, որ հիմա
Ուրիշին է նվեր մատուցված...
Նույն կերպ վարվել անկարող եմ ես:
Սերս, հայացքս, սիրտս քոնը կմնան:
Ուրիշին ոչինչ չեմ կարող նվիրել,
Որքան էլ ուզեմ, դրանք քոնը կմնան:
Ինձ համար ուրիշ էլ չկա...
Սերս, հայացքս, սիրտս քոնը կմնան:
Ուրիշին ոչինչ չեմ կարող նվիրել,
Որքան էլ ուզեմ, դրանք քոնը կմնան:
Ինձ համար ուրիշ էլ չկա...
Արմեն Մխեյան, Երևան
23.02.2014թ