Հույսի նշույլներ

Գիշերն այս այնքան երկար է,

Գիշերն այս այնքան խավար,

Որ կորցնում եմ ինքս ինձ,

Երբ այս մութ գիշերում

Նորից մնում եմ ես մենակ...

Եվ այդ խավար լռության մեջ,

Ինչպես փարոս է առկայծում

Հույսի նշույլը, որ դեռ կգաս...

Ու թե գաս՝ կապացուցեմ.

Սերն անմար է ու անհուն:

Պարզապես պետք է նայել

Սիրո աչքերին թախծոտ

Ու կգտնվեն բառերը բոլոր՝

Ամփոփված սիրո լռությամբ,

Պարզապես հավատալ է պետք

Սիրուն՝ սրտում պարփակված,

Սիրո հրաշքին՝ հոգում թաքնված:

Բայց նորից խավար գիշեր,

Ու նորից անխոս մենություն,

Իսկ աստղերը հեռավոր

Վերադարձիդ հույսի նշույլներ
Վառ ու բյուրավոր...