Դու խաղում ես հմուտ դերասանի պես,
Ամեն օր մի նոր կերպար ես հագնում.
Դիմակներ՝ շինծու անիրական,
Ու այդ ամենը Քեզ դուր է գալիս:
Այնպես եմ ուզում իրական հոգիդ
Գեթ մեկ վայրկյան անդեր տեսնել,
Առանց կերպար, առանց դիմակ,
Բայց ավաղ դու նորից խաղում ես,
Խաղում հոգուս լարերի հետ:
Մեկ աշնան թախիծով լցնում հոգիս,
Մեկ էլ գարնան ջերմությամբ...
Բայց տես չկոտրես հոգիս հանկարծ
Այնտեղ սիրտն է իմ պարփակված…
Комментариев нет:
Отправить комментарий