Երբ խոսքեր չկան...
Բարի գալուստ Արմեն Մխեյանի անձնական գրական բլոգ:
Страницы
Գլխավոր
Պատմվածքներ/Վեպեր
Աֆորիզմներ
Խոհեր/Արձակ
Բանաստեղծություններ
Նկարներ
Գրանկարներ
Էլեկտրոնային գրքեր
Գրական անկյուն
Հոդվածներ
Աուդիո
2011-10-13
Աստղերն են լալիս..
Աստղերն են լալիս ասես,
Իսկ ես քեզ եմ հիշել կրկին...
Հանդիպեցինք պատահական
Ու բաժանվեցինք հարկադրաբար:
Ինչո՞ւ եմ հիշում ես քեզ անվերջ,
Ինչո՞ւ են ամենը քեզ հիշեցնում՝
Փողոցը, արևը, երկինքը, աստղերը...
Ու շշնջաց մեկն ականջիս.
Դու դեռ նրան ես սիրում...
Комментариев нет:
Отправить комментарий
Следующее
Предыдущее
Главная страница
Открыть мобильную версию
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий